Oreska - Užice

http://arhiva.glas-javnosti.co.yu/arhiva/2006/10/15/srpski/R06101403.shtml

Pošta srpskog oficira Dušana Gudurića iz nemačkog zarobljeništva konačno stigla u Srbiju

Pismo putovalo 64 godine!

Zamršenom igrom sudbine i slučaja, pismo srpskog oficira Užičanina Dušana Gudurića, koje je napisao u nemačkom zarobljeništvu 1942. godine i poslao svojima u Užice, posle ravno 64 godine, stiglo je ovih dana u Srbiju i uručeno Dušanovom sinu Branimiru koji živi u Novom Sadu.

- Mili moj sine, verujem da si porastao i da si dobar majci. Ti treba samo da slušaš baku i sve će biti dobro. Zahvaljujem se na paketima, ali, piši mi uvek kada hoćeš da pošalješ paket. Voli te i ljubi tvoj otac - deo je iz Dušanovog pisma, pisanog na nemačkom jeziku, koje je njegov sin Branimir pročitao tek ovih dana.

Priča je počela Dušanovim zarobljavanjem 1941. godine na bugarskoj granici. Iz nemačkih logora je tri puta bežao ali je sva tri puta bio uhvaćen i vraćan nazad, u kažnjeničke barake, a četvrti put, početkom 1945. godine, uspeo je da pobegne i da se priključi engleskoj vojsci. Pismo koje je napisao 1942. godine iz jednog od zarobljeničkih logora nije tada, ni narednih šest decenija, stiglo na adresu u Užicu na koju je bilo upućeno.

I, ko zna da li bi ikada i stiglo, da se u čitavu priču pre pet-šest godina nije umešao Francuz Žil Galijez, osvedočeni prijatelj Srbije, koji je početkom 2002. godine stigao u Užice, nastavljajući tradiciju svog dede koji se zajedno sa Srbima borio na Solunskom frontu. Pre toga, Galijez je više puta dolazio i u Republiku Srpsku, pomagao tamošnjim Srbima, a u Užice je stigao sa idejom sa uspostavi veze užičkog regiona sa područjem Bordoa. U nameri je donekle i uspeo, pa je 2004. organizovana letnja škola francuskog jezika za učenike Gimnazije u Užicu, a 2005. godine, u uzvratnu posetu Užicu stigli su Francuzi iz Bordoa i Galijezovog rodnog grada Briva.

- Pored Briva nalazi se pravoslavni manastir u kome se svake nedelje okuplja zajednica od 70 do 80 francuskih porodica koje su prešle u pravoslavlje, a u toj zajednici je i Galijez sa svojom suprugom Olgom, Čehinjom - priča dr Ilija Misailović, Užičanin, Galijezov prijatelj koji nam je i preneo priču o neverovatnom putu pisma koje je ovih dana došlo do Užica, odnosno do Novog Sada.

Galijez je pismo nemačkog ratnog zarobljenika, napisano 1942. godine, našao preko Interneta, na pijaci antikviteta, i jedino što ga je na pismu zaintrigiralo bila je konačna odrednica - Užice. Kupio je pismo, napisano pre 64 godine, i sa pismom se zaputio na daleki put, pravo u Užice.

- Na osnovu podataka iz pisma, brzo smo ustanovili kome je upućeno i o kojoj se porodici radi, pa je ono stiglo do Dušanovog sina Branimira koji živi u Novom Sadu, i koji je 2004. godine izabran za dopisnog člana Vojvođanske akademije nauka i umetnosti. Dušan je penzionisan u činu pukovnika, i umro je u Beogradu 1986. godine. Pismo je pomoglo da u Užicu obnovimo sećanje na ovog srpskog oficira, velikog patriotu, a svega ovoga svakako ne bi bilo bez truda našeg prijatelja Galijeza - kaže dr Misailović.

Z. Šaponjić